Може би малко прекалих наистина. Истината е, че харесвам Елин Пелин и не казвам, че трябваше да стане десидент ама чак такова обожание и то на човек като Георги Димитров и то като си живял във време на народен съд и пр. Разменяш няколко години човешки живот за покапване по писателското си безсмъртие, това правиш. Не че ще спре да се чете или нещо подобно ама подобни „разговори“ и мемоари не са красиви… издават нещо, което иначе не личи в прозата на Елин Пелин.
Само регистрирани потребители могат да дават коментари.
Само регистрирани потребители могат да дават коментари.