Една от емблемите на 30/50-те, няма по-велика проза в никой друг исторически период, обаче…
Сигурно съм като „издателя Яке“ от послеслова, който смята „втората част за прекалено разточена“, или като разочарования читател, който е очаквал нещо „по-мръсно“, т.е. по-провокативно, но факт--твърде трудно преборих книгата, въпреки „култовите“ сравнения и епитети, те са наистина „уникални“. Със сигурност Набоков е писател с огромен талант, ала все пак си предпочитам Хенри Милър.
Само регистрирани потребители могат да дават коментари.
Само регистрирани потребители могат да дават коментари.